Na konferencji klimatycznej w Paryżu Niemcy doznały katastrofalnej porażki swojej polityki parcia na dekarbonizację i jak najszybszego przechodzenie na odnawialne źródła energii (OZE).
Tym samym porażkę poniosła polityka całej Unii Europejskiej. Jest to jednocześnie wielki triumf polskiej polityki zagranicznej i osobiście Premier Beaty Szydło. Na konferencji stanowisko Polski bardzo silnie wsparły Indie oraz Arabia Saudyjska, co praktycznie położyło kres zakusom Niemiec i innych krajów rozwiniętych narzucenia krajom rozwijającym obowiązku poniesienia olbrzymich nakładów finansowych w celu przejścia z tanich źródeł energii, opartych głównie na węglu na bardzo drogą energię z tzw. źródeł odnawialnych (OZE).
Mówiąc wprost obłudny plan Unii Europejskiej, czyli głównie Niemiec, oraz krajów rozwiniętych, mający na celu wydaje się jeszcze większe osłabienie ekonomiczne już i tak biednych w stosunku do państw rozwiniętych krajów pod hasłem ratowania klimatu całkowicie spalił na panewce. Obłudny wydaje się choćby dlatego, że np. Indie, które są trzecim pod względem wolumenu emitentem CO2, to na głowę mieszkańca emitują10 razy mniej CO2 niż USA.
Szczególnie porażka Niemiec wydaje się wprost gigantycznych rozmiarów, o konsekwencjach- szczególnie finansowych w kontekście konkurencyjności gospodarki niemieckiej w stosunku do innych gospodarek-na obecną chwile wydaje się nie do oszacowania. Niewykluczone, że wynik konferencji w Paryżu jest początkiem końca niemieckiego „cudu gospodarczego”, dominacji ekonomicznej Niemiec w Europie i pozycji Niemiec jako eksportera na świecie.
Kraj ten od wielu lat jest w awangardzie światowej jeśli chodzi o przechodzenie na odnawialne źródła energii. Na ten cel Niemcy przeznaczyli w ostatnich latach olbrzymie kwoty, co przełożyło się na wzrost kosztu produkcji energii w Niemczech i w konsekwencji spadek konkurencyjności gospodarki niemieckiej.
Podpisany w Paryżu dokument faktycznie nie zabrania nieograniczania emisji CO2 do 2099 roku.
Dokument nie zawiera żadnych konkretnych wiążących dla państw ustaleń, żadnych zobowiązań ze strony państw, ani żadnego mechanizmu wymuszającego (sankcji) dla krajów które np. zwiększą emisję CO2.
Sumując 31-stronnicowy dokument z Paryża jest dokumentem „idei” co należy zrobić, żeby „ratować świat”, bez praktycznie żadnych konkretów i konsekwencji.
Jest to jednocześnie wielki triumf polskiej polityki oraz katastrofalna porażka polityki Niemiec i Unii Europejskiej na arenie międzynarodowej.
Porażka, która szczególnie dla Niemiec będzie miała olbrzymi, dodatkowy wymiar w „brzęczącej monecie”.
Wynik konferencji w Paryżu stworzył jednocześnie wspaniałe widoki na przyszłość dla polskiego węgla i polskiego przemysłu górniczego.
Należy pamiętać, ze Polska posiada największe złoża „czarnego złota” w Europie. Jest to ok. 85% wszystkich zasobów, istniejących na kontynencie europejskim.
Podobno „tajemnicą poliszynela” w Brukseli jest, ze to właśnie z powodu tak wielkich złóż węgla w Polsce, Niemcy są tak zdeterminowani, aby wprowadzić w życie w Unii Europejskiej politykę dekarbonizacji.
Wynik konferencji w Paryżu i jej główne przesłanie, że kraje rozwijąjace się jeszcze długo nie zrezygnują dobrowolnie z węgla jako ważnego i taniego źródła energii wydaje się wytrącił Niemcom główny argument na rzecz dekarbonizacji i na wiele lat tej polityce położył zdecydowany kres.
Bo jeśli świat jako całość nie zdecyduje się walczyć z emisja CO2 ( w tym najwięksi emitenci jak np. Indie), to lokalne inicjatywy na wzór niemieckiej nie mają po prostu zbytniego sensu i uzasadnienia.
A już na pewno nie ma uzasadnienia, żeby za pomysły Niemiec miała płacić Polska- aż tak chyba jeszcze blisko nie jesteśmy.
Dla zainteresowanych, co stało się w Paryżu ( niestety po angielsku)
http://www.zerohedge.com/news/2015-12-12/con21-halt-worlds-demise-dont-rely-those-who-caused-it
